Sahih bir “Allah ve ahiret inancı“nın, Kitap ve Peygamber inancı olmadan da mümkün olabileceği varsayımının pratiği yoktur! Yahudiler ve Hristiyanlar Kitap ve Peygamber çağrısına muhatap oldukları halde Allah ve ahiret konusunda bir dizi temel sapma yaşamış ve bunları “din” haline getirmişse, Kitap ve Peygamber çağrısından haberdar olmamış kitlelerin makbul/sahih bir “Allah ve ahiret inancı“nı hangi yöntemle keşf edeceği sorusu yabana atılmamalıdır…
Esasen, Kitap ve Peygamber inancı olmadan, 2/el-Bakara, 62 ve 5/el-Mâide, 69. ayetlerinde zikredilen 4 zümrenin kimler olduğunu tesbit etmek de mümkün değildir.
İsbat mı istiyorsunuz?
Sorarım size: Kur’an‘ın “İman edenler” yani “Mü’minler” olarak andığı zümre hangi temel vasfıyla diğerlerinden ayrılır? Bu soruya “Allah‘a ve ahiret gününe iman etmeleriyle” diye mi, yoksa “Kur’an‘a ve Hz. Peygamber (s.a.v)’e iman etmeleriyle” diye mi cevap verilir?
Keza Kur’an‘ın kimlerden “Yahudi” ve “Hristiyan” diye bahsettiği sorusunun doğru cevabı da, inandıklarını söyledikleri Kitap ve Peygamberlerle verilecektir.
Kur’an‘a ve Hz. Peygamber (s.a.v)’e inanmayan bir “mü’min” tasavvur etmek ne kadar mümkün (!) ise, Kur’an‘ı ve Hz. Peygamber (s.a.v)’i red/inkâr ettiği halde kurtuluşa erecek Yahudi, Hristiyan ve Sabii tasavvur etmek de o kadar mümkündür!!
- Mezkûr ayetlerde kurtuluşa ermenin şartları arasında “Allah’a ve ahiret gününe iman” yanında “salih amel” de zikredilmektedir. “Amel imanın bir parçası mıdır, değil midir” tarzındaki meşhur tartışmaya girmeden soralım: Yahudi ve Hristiyanlar‘ı cennete buyur edenler arasında, temel ibadetlerini aksatan bir mü’minin ebedi olarak cehennemde kalacağını söyleyen kimse var mı? Olmadığına göre bu “şart”ın şartlığının anlamı nedir?
- Söz konusu iki ayet bağlamında gözden kaçırılan belki de en önemli nokta, biraz yukarıda da işaret edildiği gibi, ilgili ayetlerde anılan 4 zümrenin içinde “iman edenler“in, yani Müslümanlar‘ın da bulunuyor olmasıdır. Bunun anlamı şudur: Peygamberler‘e, meleklere ve kitaplara iman söz konusu olmaksızın, sadece Allah Teala‘ya ve ahirete imanla yetinerek de Müslüman olunabilir!!
Bu çıkarsamanın doğru olmadığı, ayrıca delillendirilmeye ihtiyaç göstermeyecek kadar açık ve bedihidir. Hiçbir aklı başında Müslüman, Kur’an‘a ve Hz. Peygamber (s.a.v)’e iman olmadan “Müslüman” olunabileceğini söylemez, düşünmez. Aksini iddia etmek, Kur’an‘ın yarıdan fazlasını inkâr olur!
- “İman edenler” kategorisine giren hangi kişi Allah‘a ve ahiret gününe iman etmez? Ya da şöyle soralım: Allah’a ve ahiret gününe iman etmediği halde “iman edenler” kategorisine giren kimse var mıdır?
Bu soru da nereden çıktı demeyin. Zira ayetin orijinal ifadesi, (gramatik tahlillere girmeden, kestirmeden söyleyelim) anılan 4 zümre içinde Allah‘a ve ahiret gününe inanmayanlar da bulunduğunu ihsas etmektedir. Ayetleri meallendirirken bu anlamı ifade etmeye çalışmıştım: “Şüphe yok ki iman edenler, Yahudiler, Hristiyanlar ve Sabiiler’den her kim …”
Demek ki “İman eden” (mü’min), “Yahudi“, “Hristiyan” ve “Sabii” isimlerini aldıkları halde Allah‘a ve ahiret gününe inanmayan, salih amel de işlemeyen kesim/ler var ki ayet, “bu zümrelerden her kim Allah‘a ve ahiret gününe inanırsa…” diyerek kurtuluşu, bu isimleri alan zümrelerin belli bir kesimine tahsis ediyor… Yahudi ve Hristiyanlar‘a cennet teşrifatçılığı yapanlar işin bu yönüne ne derler acaba?!
Burada “Amentü‘nün diğer maddelerine iman, imanın erkânından/olmazsa olmazlarından değil, kemalindendir” diyerek mugalata yapmanın iddia sahiplerine hiçbir fayda sağlamayacağı, yukarıdan beri söylenenlerden anlaşılmış olmalıdır…
Milli Gazete – 9 Ekim 2015