İnkişaf‘ın son sayısında Muhammed Ali es-Sâbûnî‘nin, Yahudi, Hristiyan ve Sabiiler‘in de cennete gideceğini söyleyenlerden Prof. Dr. Süleyman Ateş hocaya –ve tabii aynı kanaati taşıyan diğer isimlere– karşı yazdığı reddiye mutlaka okunmalı.

Söz konusu iddia, bildiğiniz gibi, ifadesi hemen hemen aynı olan iki ayete, 2/el-Bakara, 62 ve 5/el-Mâide, 69. ayetlerine dayandırılıyor temel olarak.

“Şüphe yok ki iman edenler, Yahudiler, Hristiyanlar ve Sabiiler’den her kim Allah’a ve ahiret gününe iman eder ve salih amel işlerse, elbette bunların Rabb’leri yanında ecirleri vardır, bunlara bir korku yoktur ve bunlar mahzun olacak değillerdir.” (2/el-Bakara, 62)

“Şübhe yok ki iman edenler, Yahudiler, Sâbiiler ve Hristiyanlar’dan her kim Allaha ve ahiret gününe iman eder ve salih amel işlerse, artık onlara korku yoktur ve onlar mahzun olacak değillerdir.” (5/el-Mâide, 69)

Bu iki ayet günümüzde Yahudi ve Hristiyanlar‘ın da cennete gireceği fikrini desteklemek amacıyla gündeme getiriliyor ise de, onları bu maksatla gündeme getirenlerin dikkate almadığı veya dikkatten kaçırdığı önemli noktalar mevcut. Bu noktaları maddeler halinde sıralayacağım.

Ancak daha önce bir hususa açıklık getireyim: Burada, mezkûr ayetlerin, anılan grupların Müslüman olanlarını/İslam‘a geçenlerini anlattığını söyleyen müfessirlerin görüşlerinden sarf-ı nazar edeceğim. Bu görüşler, sahipleri ve dayanakları için tefsirlere bakılabilir.

Bunu yapmaktan maksadım, bu ayetleri malum iddiayı temellendirmek için kullananları, kendi anlayış biçimleriyle ilzam etmektir. Kur’an‘ı kendi kişisel görüşleri doğrultusunda tefsir edenlerin, daha doğrusu “yorumlayanların” kendilerini ne tür çıkmazlara mahkûm ettiklerini bir kere de bu vesileyle görmüş olacağız.

Gelelim sadede:

1. Ayette zikredilen 4 zümrenin, yani Mü’minler, Yahudiler, Hristiyanlar ve Sabiiler‘in belirtilen 3 şartı (Allah Teala‘ya iman, ahirete iman ve salih amel) yerine getirmesi halinde kurtuluşa erdiğini söylemek, şayet bu zümrelerin dışında kalıp da aynı şartları yerine getirenleri kurtuluş şansından mahrum bırakmak anlamında bir “tahsis” içeriyorsa doğru olmamalıdır. Zira şüphe yok ki kurtuluşun şartı Yahudi, Hristiyan… vs. ismini taşımak değil, anılan 3 hususu yerine getirmektir. Öyleyse kurtuluş niçin bu 4 zümreye tahsis edilmiştir?
2. Her iki ayette de kitaplara, peygamberlere, meleklere… imanın zikredilmediği görülüyor. Özellikle ilahî kitaplara (aslî hallerine) ve peygamberlere iman olmadan, onların verdiği haberler temel kılınmadan Allah‘a ve ahirete iman konusunda makbul/sahih çizgi nasıl tutturulacaktır?

Eğer Kitap ve Peygamber‘e gerek olmadan insanların makbul/sahih bir “Allah ve ahiret inancı” oluşturması teorik olarak mümkün ise, Kur’an‘ın Kitap ve Peygamber‘e yaptığı onca vurgu anlamsız kalacak; bunun doğal sonucu olarak da Allah Teala‘ya –haşa– “abesle iştigal” nakisası yöneltilmiş olacaktır!

Devam edecek.

Milli Gazete – 8 Ekim 2015